سرنوشت موسیمانه و گاریدو به قلعهنویی و برانکو گره خورد!
فرهیختگان: پرسپولیس پیر است. آنها در مقابل الریان با میانگین سنی بالاتر از ۳۱ سال نشان دادند برابر تغییر مقاومت میکنند. گاریدو انتقادات زیادی را در این رابطه میشنود. از وینگر بازی کردن علی علیپور و مهاجمشدن وحید امیری بگیرید تا عدماستفاده از جوانترها مثل یاسین سلمانی. استقلال هم شاید به اندازه پرسپولیس پیر نباشد اما پُر شده از بازیکنان بیکیفیت. فعلا موسیمانه به اندازه گاریدو انتقاد نمیشنود و در پیله مصونیت است اما این موضوع برای همیشه باقی نمیماند. استقلال کند است و فاقد خلاقیت. در اکثر حملهها تعداد مهاجمینی که به خود زحمت داده و خود را به دروازه حریف نزدیک میکنند از مدافعان کمتر است.
سرخابیها هر دو از فقر حرکتی رنج میبرند هر کدام به نوعی و به دلیلی. پس موسم تغییر فرا رسیده است. هم گاریدو و هم موسیمانه باید دست به تغییر بزنند. مثل برانکو در سال اول حضورش بهعنوان سرمربی در پرسپولیس. یا مثل قلعهنویی در سال اولش در استقلال. برانکو، محمد نوریها و... را کنار زد. امیر، پاشازادهها و طباطباییها و... را. این تغییرات شجاعت میخواهد و بیشتر از آن زمان لازم دارد.
میانگین سنی پرسپولیس باید پایین بیاید. متر اندازهگیری قطعا لیگ برتر ایران نیست بلکه لیگ نخبگان آسیاست. این دو تیم شیر پیر شدهاند. نه لزوما از نظر سنی بلکه از منظر فکری هم. تغییر لازم است. زمان هم میبرد. همانطور که برای برانکو زمان برد تا جام اول را دشت کرد. همانطور که برای امیر زمان برد تا جام اول را دشت کرد.
با این نفرات و با این نوع بازی ادامه دادن فقط ممکن است مسکنهای مقطعی ایجاد کند. هواداران این دو تیم هم باید پای این تغییرات بایستند و سوتیهای جوانترها را بپذیرند و اجازه آزمون و خطا به مربیانشان بدهند وگرنه نتیجه همین است که هست. موضوع فقط پول نیست، موضوع فقط مدیریت هم نیست. مربی هم باید شجاعت به خرج دهد.